Zinderende eenvoud

De maartse zon schijnt uitbundig
Het vogelgezang zwelt aan

Mijn schrijversbrein veert op
En wil de woorden vangen

Ik stuur ze weg
Sst.. stil…nog niet

Nog geen woorden
Dan ligt alles al vast

Even wil ik baden in aanwezigheid
Talmen in het hier

Te midden van het nieuwe leven
Wat zo overdadig losbarst

Het groen dat ontluikt
De adembenemende bloei

Ik ruik, kijk, voel en luister
Mijn lijf zindert

Neemt alles in zich op
En ademt tevredenheid uit

In alle eenvoud
Vol overgave

Dit is leven
Zo is het bedoeld

Een tel van perfectie
Als vrucht

Geplukt
En opgenomen

Marga Kessenich