Zinderende eenvoud
De maartse zon schijnt uitbundig
Het vogelgezang zwelt aan
Mijn schrijversbrein veert op
En wil de woorden vangen
Ik stuur ze weg
Sst.. stil…nog niet
Nog geen woorden
Dan ligt alles al vast
Even wil ik baden in aanwezigheid
Talmen in het hier
Te midden van het nieuwe leven
Wat zo overdadig losbarst
Het groen dat ontluikt
De adembenemende bloei
Ik ruik, kijk, voel en luister
Mijn lijf zindert
Neemt alles in zich op
En ademt tevredenheid uit
In alle eenvoud
Vol overgave
Dit is leven
Zo is het bedoeld
Een tel van perfectie
Als vrucht
Geplukt
En opgenomen
Marga Kessenich
Mooi geschreven! Zoals het nu is