Woest briesende nachtmerries

Woest briesend slaan nachtmerries op hol
In weer een slapeloze donkere nacht

Starend in het duister
zie ik geen hand voor ogen

Ik ontkende het donker
Maar nu grijpt het mij bij de strot

De angst kolkt in mijn brein
Fantomen lijken steeds echter

Ik roep mezelf tot de orde
Genoeg!!

Ik doe een klein lampje aan
Eén straaltje licht is genoeg

Om weer onderscheid te maken
te zien wat werkelijk is

Ik wieg het angstige wezen
En blijf er bij

Tot het weer vertrouwen krijgt
In het licht van een nieuwe morgen

Marga Kessenich