Woest briesende nachtmerries
Woest briesend slaan nachtmerries op hol
In weer een slapeloze donkere nacht
Starend in het duister
zie ik geen hand voor ogen
Ik ontkende het donker
Maar nu grijpt het mij bij de strot
De angst kolkt in mijn brein
Fantomen lijken steeds echter
Ik roep mezelf tot de orde
Genoeg!!
Ik doe een klein lampje aan
Eén straaltje licht is genoeg
Om weer onderscheid te maken
te zien wat werkelijk is
Ik wieg het angstige wezen
En blijf er bij
Tot het weer vertrouwen krijgt
In het licht van een nieuwe morgen
Marga Kessenich