Verbluffend perspectief
Ongemerkt verandert het landschap
Bergen zijn geen bergen meer
Het lijkt hier vlak
Onwetend dat ik op de toppen leef
De hemel is nog nooit zo dichtbij geweest
Dan is daar een dal
Het lijkt de bodem
Tot ik aan de rand sta
van weer een klif
Overweldigd door de diepte
Geschokt door het perspectief
Waarom zag ik niet eerder?
Waar deze reis mij al gebracht heeft
Dan had ik kunnen genieten
Van het effect
Van alle kracht die ik in mij draag
En tot uiting komt in ieder gevecht
Bij iedere stap sterk ik aan
Zonder te weten hoever ik ben
Gedreven, en uit gewoonte
klim ik hoger en verder
Nu, gedwongen houd ik stil
Mijn adem stokt
Daar! Ver onder mij
nóg een waterval!
Die zich krachtig de zee in stort
Mijn dal van nu was ooit een piek!
Ik leef al op de toppen
Of is er nóg meer?
Wat is de potentie?
Wat jaag ik zo meedogenloos na?
De maan, de sterren, een utopie?
Wanneer rust ik?
Wanneer geniet ik?
En leef ik in het nu?
Het is de hoogste tijd
Marga Kessenich
Prachtig…gewoon heb niet meer woorden voor nodig….!