Titanenstrijd
Maak mij een cel
en ik zal uitbreken
Geef mij een storm
en ik doorsta hem
Bij langdurige regen
weet ik waar te schuilen
Vechten voor vrijheid
is mij gewoon
Nu de storm ligt
blijft het stil
Oneindige ruimte
voelt nog te groot
Verveeld dobber ik
op de kalme zee
Ongebondenheid
is mij vreemd
Een haven komt in zicht
Het anker kan uit
Daar is weer richting
Een waar en wanneer
Afgebakend en duidelijk
Een geruststellende gedachte
Hier zijn weer grenzen
Iets om te leunen
Aan de hand
neem je mij mee
Op weg naar
belang en vermaak
Tijd is gevuld
Ik doe er weer toe
Uiteindelijk slokt
de drukte mij op
Een titanen gevecht
tussen uitersten
Tot ik een ritme vind
waarin zij beide bestaan
Dan dansen wij samen
Een prachtige wals
En is bevrijding
werkelijk een feit
Marga Kessenich
Altijd weer benieuwd wat je nu weer zal schrijven.
Weer mooi verwoord, echt om meerdere keren overnieuw te lezen om het werkelijk
door te laten dringen/doorgronden.
Groet!
Jan.
Men voelt zich echt meegesleept worden met je gedicht…is ook de bedoeling …die jij met je prachtige woordenstroom zonder moeite volbrengt…zo rein en zuiver geschreven… je hebt er een fan bij …love it