Nieuw levenslicht

Eén kier zet zij slechts open…
En het opdringerige licht
Vult de spelonken
Tot in de verste uithoeken
van haar donkere hartkamers

Meedogenloos meegesleurd
In de kolkende rivier van liefde
Muren worden neergehaald
Onderste stenen komen boven drijven
Verpulverd door de sterke stroming

Als in een droom
Beweegt zij zich voorwaarts
Struikelt, kijkt achterom
Alsof het verleden haar inhaalt
Tot aan de verlossende dageraad

Luidruchtig gewekt door onweer
gaat de deur uit zijn voegen
Krachtig valt het weerlicht binnen
Vastbesloten elk duister
Permanent te verdrijven

Even houdt zij stil…
Op de zonovergoten plek
Waar het eeuwig zomer is
Iedereen staat plots in dit schijnsel
En wordt overstelpt met affectie

Oh, jij wonderlijk wezen
Nooit, is ze zo ver gekomen
Ze lijkt te dansen, lichtvoetig
Op het geluid van haar geliefde
En dartelt het nieuwe levenslicht in

Marga Kessenich