Nachtelijk tumult

Zij droomde slechts vluchtig
Van slaap die niet zou komen
Wilde stormen in haar brein
Maken haar lichaam onrustig

Zij nachtbraakt de kamer in
Voor troost in een kop thee
Giet haar onrust in woorden
Zodat haar last wordt verlicht

Nieuwe tijd is aangebroken
Een droom is reeds gehaald
Dat vergt wat aanpassing
Van het leven dat zij leeft

Opnieuw is daar de misvatting
Luid en opdringerig in haar bed
De droom is geen doel gebleken
Het is slechts een pril begin

Ze moet zichzelf nog leren kennen
In de onbekendheid die zij betrad
Alertheid is hier op zijn plaats
Maar weet geen wijken in de nacht

Oude angsten sluipen tevoorschijn
Grimmig, bedreigend en levensecht
Geniepig breken zij haar vertrouwen
Wat nog maar teer aanwezig was

Haar woorden kleuren de waarheid
Helder en troostend van toon
Geduldig vleit zij zich lieflijk
In de omhelzing van deze stroom

Midden in deze donkere nacht
Slipt zij haar warme bed weer in
Opgelucht, soezerig en loom
Glijdt zij langzaam in een diepe slaap

Marga Kessenich