Naar de hemel reikend

Rusteloze wateren
reiken buiten de oevers
naar de toppen van de bergen
Het is helaas een onmogelijke opgave

Eén moment blijft het water hangen
De zwaartekracht ontkennend
Voor het onverbiddelijk
neerwaarts stort

Het water spat uiteen
in de ongeduldige rivier
Hij wordt steeds wilder
Maar de piek die haalt hij niet

Hij geeft het op
En rust in de bedding
Tot de zon op zijn hoogtepunt
aan de hemel staat

De warmte doet zijn wateren
verdampen en stijgen
Hij klimt tot grote hoogte
Zo hoog je ziet het einde niet

Hij drijft de hele wereld over
Zoekt, en laat zich uiteindelijk
Als sneeuw bovenop
de hoogste berg vallen

Het lijkt een eeuwigheid
Zijn prachtige tijd aan de top
Hij geniet van zijn uitzicht
Een hele winter lang

Tot de zon het voorjaar inluidt
en zijn ijs doet smelten
Dan verliest hij zijn grip
Glijdt langzaam bergafwaarts

En stroomt in dezelfde rivier

Marga Kessenich