Kinderlijke vreugde

In een mistig landschap
Gevuld met angst
Dringt de ijzige kilte
Te diep binnen

Herinneringen
Aan strenge winters
Verharden het hart
En verdrijven gevoel

Het vuur moet aan
In koude vertrekken
Het brein bestookt
Met rede en inzicht

In warmte en aandacht
Ontdooit het hart
Waarin ijs zal smelten
Als tranen gevloeid

Om plaats te maken
Voor samenzijn
In prachtige liefde
En gedeelde passie

Zodra de zon schijnt
Samen naar buiten
Huppelend
In kinderlijke vreugde

Marga Kessenich