Kinderlijke vreugde
In een mistig landschap
Gevuld met angst
Dringt de ijzige kilte
Te diep binnen
Herinneringen
Aan strenge winters
Verharden het hart
En verdrijven gevoel
Het vuur moet aan
In koude vertrekken
Het brein bestookt
Met rede en inzicht
In warmte en aandacht
Ontdooit het hart
Waarin ijs zal smelten
Als tranen gevloeid
Om plaats te maken
Voor samenzijn
In prachtige liefde
En gedeelde passie
Zodra de zon schijnt
Samen naar buiten
Huppelend
In kinderlijke vreugde
Marga Kessenich