Fijne ontmoeting
Hallo zon, daar ben je dan
Heel af en toe gluur je steels naar binnen
Wanneer de nacht voor even oplost
Ik zou willen dat ik de nacht niet kende
Vooral wanneer hij van geen wijken weet
Dan is hij angstaanjagend donker
Het ontsteekt een angst
Dat wellicht het licht
Nooit meer weerkeert
Maar tot mijn grote opluchting
ben je er weer
In vrolijke en lichte speelsheid
Dus zon, blijf alsjeblieft
Al is het maar een uurtje per dag
Ik wil jou weleens wat beter leren kennen
Marga Kessenich