Een natuurlijk wonder

Vier bomen in een park
Dicht bij elkaar
Vier als één
Het blijft mij boeien

Fascinerende boomtoppen
Zij kruisen nergens
de takken
En laten ruimte voor elkaar

Zouden ze spreken
over verlangen
of respect?
Over grenzen?

Of is het ‘gewoon’
Natuurlijk
Daar waar het licht gaat
is ruimte

Tussen hen
neem ik plaats
Verwonderd
hoe het zo kan groeien

Marga Kessenich