Dwalend tussen de sterren
De storm is gaan liggen
Woeste golven zijn tot rimpels vervaagd
Een zee van bewustzijn ebt naar rust
En intense stilte vult mijn geest
Loom en in trance
Dwaal ik tussen de sterren
Gewichtloos zwevend
In een oneindig heelal
Overal ga ik voorbij
Nergens land ik
Want er is geen zwaartekracht
Enkel donker en licht
Liefdevol absorbeer ik het licht
En laat het donker achter
Marga Kessenich
Wat word ik toch blij van mooie gedichten!!!
Heel veel dank!
Dank je wel, Fabiën, Voor je compliment op mijn gedicht! 🙂