Het ongekende leven
Je denkt dat enkel jij
dit hebt geleefd
Foto: Nick de Ruijter
Moeilijk te delen
Waar zijn de woorden?
Voor een stilte die klinkt
Overal, alle dagen
In eenzaamheid geleefd
Nooit gedeeld
Wanneer doorleefd
herkenbaar
Het ongekende leven
alleen bekend aan hen
Die zien en voelen
hoe het was
Toen zij daar waren
En voelde
Wat jij nu voelt
Zij kennen het
Je bent niet alleen
Wanneer je durft te delen
Marga Kessenich
Alledaagse liefde
Alledaagse liefde
Is het beste wat er is
Foto: Nick de Ruijter
Het moeilijkst te herkennen
Omdat het ook schuurt
In goede en slechte tijden
altijd daar
Het weten;
Op de achtergrond klink jij
Geen eenzaamheid
omdat jij van mij houdt
Gelukkig ken ik dit
Ken ik jou
Ik hou ook van jou
Ik ben ook daar
In de schaduw
Van jouw bestaan
Voor altijd
Voor elkaar
Marga Kessenich
Een natuurlijk wonder
Vier bomen in een park
Dicht bij elkaar
Vier als één
Het blijft mij boeien
Fascinerende boomtoppen
Zij kruisen nergens
de takken
En laten ruimte voor elkaar
Zouden ze spreken
over verlangen
of respect?
Over grenzen?
Of is het ‘gewoon’
Natuurlijk
Daar waar het licht gaat
is ruimte
Tussen hen
neem ik plaats
Verwonderd
hoe het zo kan groeien
Marga Kessenich
Klinkende stilte
Niet alle stiltes zijn fijn
Deze valt een leegte in
Als een vacuüm
zuigt het alles op
Een bewolkte leemte
vult mijn brein met mist
Alle levendigheid
sijpelt uit mij weg
Als een lege huls blijf ik achter
zonder zeggenschap of geluid
Deze stilte heeft een stem nodig
Is dat de weg eruit?
Woorden uit het vacuüm
Klinken in het leven
Marga Kessenich
Eindelijk regen
De hemel kleurt grijs
Het was nog nooit zo welkom
Het ruisen van regen
Klinkt als muziek in mijn oren
De geur van versgevallen water
Verspreid zich in een rap tempo
De natuur doet zich te goed
Aan de langverwachte regen
Gestaag gaat het door
De hele dag
Toch duurt het nog lang
voor de grond verzadigd is
Marga Kessenich
Tropische zomer
Zomer in Holland
bevindt zich op nieuw terrein
Het was nooit zo droog
De eens zo groene
grasvelden zijn dor en bruin
door watertekort
Een warme avond
Nog even buiten koelen
Nu de zon vertrekt
De maan verstopt zich
als speelt hij een spelletje
achter wat wolken
Vogels vertrekken
in massale hysterie
naar hun slaapvertrek
Tropische zomer
verwarmt het koele vertrek
En onttrekt zuurstof
Klamme nacht in bed
Enkel onder een laken
badend in het zweet
2018
Zullen we niet vergeten
Een zeldzame tijd
Marga Kessenich
Fragment
Met geduldige precisie
gaat hij van bloem tot bloem
Op zoek naar voeding
en voldoening
Zo klein
maar essentieel
Slechts één schakel
in een natuurlijk proces
Als heel volk
krachtig en sterk
Samen! In het belang
van voortbestaan
Marga Kessenich
(On)Mogelijkheden
Het onverenigbare
verenigd
M.C. Escher
Omdat, wat ruimte laat
samen gaat
Tegengesteld
en toch passend
Wie ziet
potentie
Loslaten
En laten ontstaan
Perfectie
in balans
Marga Kessenich
Een geurige omhelzing
Foto: Nick de Ruijter
Het voorjaar roept
Net als de bloemenzee
Op een mooie dag in mei
Samen met Nick
Heel even
Naar mijn park
Jaren was dit mijn plekje
Mijn tweede thuis
Foto: Nick de Ruijter
Ook nu
Heel even terug
In de omhelzing van
Het Westerpark
Marga Kessenich
Aan de waterkant
In de schaduw
Zit ik roerloos
Starend naar het water
en de drukte
Ik neem het niet op
Er is even geen aanwezigheid
Aan de kant
Sta ik stil
Het leven raast voorbij
Maar komt niet binnen
Even is er geen denken
Geen activiteiten bij mij
In de zon
Blijf ik beschut
Tot het nu en ik
elkaar weer ontmoeten
Marga Kessenich