Het tempo van het getij
De muren die mij insluiten
beginnen te wijken
Steeds verder
Millimeter voor millimeter
Foto: Nick de Ruijter
Ik kan bijna niet geloven
dat het waar is
Het is als verf zien drogen
Langzaam heel langzaam
Terugkijkend
zie ik het verschil
Tussen nu en het verleden
Het is echt, heel echt
Van blijdschap
wil ik sprongen maken
Met zevenmijlslaarzen
Vlug, te vlug
Ik moet mij aanpassen
Aan het tempo van het getij
Het komt meisje
Geduld, geduld….
Marga Kessenich
Stiltepunt
De beweging gestopt
De nagalm verdwenen
Foto: Nick de Ruijter
Hier
Nu
Klinkt enkel stilte
Dit punt
Een enkel moment
Van totale rust
Zo binnen
Zo buiten
Een nieuw ijkpunt
Hierna is alles weer anders
Marga Kessenich
Na de storm..
De eens zo woest kolkende rivier
Is nu een zacht murmelende stroom
De storm is gaan liggen
Foto: Nick de Ruijter
Het huis staat nog stevig
Verder is alles weg
Alles!
Het land ligt er kaal bij
Er groeit niets
Leegte zo ver het oog reikt
En het is stil
Toch luister ik nog aandachtig
De alertheid is nog niet geweken
De vraag is nu:
Kan ik al opbouwen?
Of komt er nog meer aan?
Marga Kessenich
Beperkt
Wanneer beperkingen toenemen
Worden ruimten voor ideeën
ook ingedamd
Foto: Nick de Ruijter
De bewegingsruimte
En actieradius
krimpen
Zowel reëel
als in je hoofd
Zijn mogelijkheden beperkt
Pas nu het een beetje oplost
Zie ik de engte
van hiervoor
Marga Kessenich
Wezenlijke aanwezigheid
Goed geslapen
Eindelijk ontspannen
Foto: Nick de Ruijter
Mist vult mijn hoofd
Woorden raken zoek
halverwege iedere zin
Loom…
Dromerig vult zich de dag
Het heeft iets moois…
Het is echt
Ik ben weer hier
Ook al ben ik ver
En verstrooid
Controle was de illusie
Waarbij ieder moment
enkel voorbij ging
Marga Kessenich
Dolen in het donker
Ik was aan het vluchten
Weg van de angst
Foto: Nick de Ruijter
Van een blik op de toekomst
Wat zou kunnen gebeuren
Of, wat van het verleden
niet meer terug zou komen
Bevroren en verlamd
Het heden ontkennend
Vergetend wat er wel is
Waar nog wel ruimte is
Ik zie het weer!
Wat een opluchting
Marga Kessenich
Eén planeet, één mensheid
In tijden van polarisatie
Worden verschillen aangedikt
Door woorden te kiezen
als ‘elite’ of ‘gewone burger’
Vele voorbeelden gelden
Voor wij - zij denken
Denk aan geloof
Of locatie van geboorte
Juist zaken waar
geen invloed of inbreng geldt
Daarmee wordt onvrede
aangedikt en vermeerderd
Grenzen zijn verzonnen
Net als wetten, regels en etiketten
Wie heeft het voor het zeggen
Op individueel niveau?
Doe ik mee
met deze beweging?
Of blijf ik hiervan weg
Qua taal en actie?
Wat kies ik?
Eenheid
Of verdeling
Liefde of verwijdering
We zijn één
Allen mens
Eén planeet
In onze handen
Marga Kessenich
Witte winter wereld
Houdt haar in huis
Gebrekkige gezondheid
Speelt streng spel
Andere aandacht achterna
Breien, bakken of boeken bekijken
Soms spelend schrijven
Voorlopig voldoende vertier
Ga in gezondheid
Lieve leuke lui
Heb het heerlijk
Marga Kessenich
Jaloezie
In ieder leven is er een tijd
Dat wat je hebt niet genoeg lijkt
Foto: Nick de Ruijter
Zo ook voor mij
zo nu en dan
Groen van jaloezie sla ik gade
wat ik zo graag zou willen
Wat anderen kunnen
qua vaardigheid of mogelijkheden
Een heel gewoon leven
vol gezondheid en actie
Van de ‘sleur’ van werken
En alles wat gedaan moet worden
Ik weet dat dit mijn leven is
Hier moet ik het mee doen
De kaarten zijn geschud
En niet in mijn voordeel
En dan een nieuwe dag
Ik zie wat er wel is voor mij
Dan ben ik dankbaar
voor de liefde die ik voel
En de schoonheid
Die ik kan ervaren
Marga Kessenich
Het ongekende leven
Je denkt dat enkel jij
dit hebt geleefd
Foto: Nick de Ruijter
Moeilijk te delen
Waar zijn de woorden?
Voor een stilte die klinkt
Overal, alle dagen
In eenzaamheid geleefd
Nooit gedeeld
Wanneer doorleefd
herkenbaar
Het ongekende leven
alleen bekend aan hen
Die zien en voelen
hoe het was
Toen zij daar waren
En voelde
Wat jij nu voelt
Zij kennen het
Je bent niet alleen
Wanneer je durft te delen
Marga Kessenich
